Przebieg formacji

Okres propedeutyczny (aspirantura)

Okres aspirantury trwa ok. cztery miesiące i ma na celu osiągnięcie przez aspirantów (i ich małżonki) jasnej wiedzy co do istoty diakonatu stałego oraz dojrzałego przekonania o woli podjęcia właściwej formacji do diakonatu stałego. Chodzi w praktyce o doprowadzenie do zgodności pomiędzy wyobrażeniem aspirantów o diakonacie z tym, jak rozumie go Kościół.
W czasie tego okresu indywidualna praca nad rozeznaniem woli Bożej wspierana jest przez 6 niedzielnych spotkań i weekendowe rekolekcje, na które aspiranci zapraszani są z małżonkami. Spotkania mają formę dnia skupienia.
Ponadto każdy aspirant odbywa co najmniej dwie rozmowy indywidualne z dyrektorem/opiekunem formacji (druga wiąże się z ewentualną deklaracją pragnienia kontynuowania formacji), a każda z małżonek – co najmniej jedną.

Okres formacji właściwej (kandydatura)

Formacja realizowana jest w czterech wymiarach: ludzkim, duchowym, intelektualnym i pastoralnym. W każdym z tych wymiarów protagonistą jest sam kandydat. Wysiłki te wspierane są:

w zakresie formacji ludzkiej przez:

  • warsztaty dotyczące dojrzałości osobowej i umiejętności interpersonalnych (por. niżej),
  • rozmowy z dyrektorem formacji oraz ojcem duchownym,
  • dialog małżeński (zwłaszcza w ramach dni skupienia),
  • diagnozę psychologiczną (wymaganą przez prawo) oraz wsparcie rozwoju osobistego w oparciu o doświadczonych psychologów;

w zakresie formacji duchowej przez:

  • systematyczne spotkania z ojcem duchownym (zatwierdzonym przez biskupa),
  • dni skupienia we wspólnocie kandydatów ( z cyklicznym udziałem ich małżonek i rodzin oraz diakonów już wyświęconych),
  • rekolekcje odbywane co roku (we wspólnocie kandydatów lub indywidualnie) w formie uzgodnionej z dyrektorem formacji,
  • dni skupienia i rekolekcje przed kolejnymi etapami formacji, zwłaszcza posługami i święceniami (przyjęcie do grona kandydatów, lektorat, akolitat, święcenia);

w zakresie formacji intelektualnej i pastoralnej przez

  • studium teologiczne (albo uzupełniające do studiów teologicznych),
  • praktykę pastoralną odbywaną przez cały okres formacji pod kierunkiem proboszcza (przełożonego wspólnoty).

W czasie formacji kandydaci przyjmują posługi (publicznie, w parafii jednego z kandydatów, w ramach dnia skupienia):

  • lektoratu: pod koniec I roku formacji;
  • akolitatu: pod koniec II roku formacji.