Diakonat stały

Zacznijmy od krótkiej refleksji nad posługą diakona. Główną drogą, którą należy podążać, jest ta wskazana przez Sobór Watykański II, który pojmował diakonat jako „właściwy i trwały stopień hierarchii”. Lumen Gentium , po opisaniu funkcji prezbiterów jako uczestnictwa w kapłańskiej funkcji Chrystusa, ilustruje posługę diakonów, „na których”, jak mówi, „nakłada się ręce nie dla kapłaństwa, ale dla posługi”. Ta różnica nie jest bez znaczenia. Diakonat odzyskuje swoje miejsce i swoją specyfikę. Już samo podkreślenie tej różnicy pomaga przezwyciężyć plagę klerykalizmu, który stawia kastę kapłanów „ponad” Ludem Bożym. To jest sedno klerykalizmu: kasta kapłańska „ponad” Ludem Bożym. A jeśli to nie zostanie rozwiązane, klerykalizm będzie trwał w Kościele. Diakoni, właśnie dlatego, że są oddani służbie temu Ludowi, pamiętają, że w ciele kościelnym nikt nie może wynosić się ponad innych.

papież Franciszek, PRZEMÓWIENIE DO STAŁYCH DIAKONÓW DIECEZJI RZYMSKIEJ I ICH RODZIN
19 czerwca 2021